Ons schooltje is een mooi schooltje. Ik kwam er voor het eerst toen ik, nog kindloos, mijn stem ging uitbrengen op Jan Marijnissen.Ik weet ook niet meer waarom, de Stemwijzer had het vast gezegd.
Het stembureau was in de hal van de school en het eerste wat me opviel was het enorme lampachtige gebeuren aan het hoge, hoge plafond en de imposant grote trap.
Zo’n trap waar je het liefst vanaf wil schrijden terwijl je met wat kniebewegingen ‘dit is de show, show, showbizzquiz’ neuriet.
Ik dan.
Ik vond het een mooie hal en er hing, behalve de lamp, een fijne sfeer en het rook zo lekker naar school.
Wat ís dat eigenlijk voor geurtje? Het is een vleugje klei en een snufje grafiet, op een bedje van linoleum. Zoiets.
Een geur die je, hóp, zo 30 jaar terug in de tijd brengt.
Ik dacht, deze school ruikt precíes zo als mijn vroegere school; hier moeten mijn toekomstige kinderen heen!
Nu ruiken natuurlijk alle scholen zo, maar zo lijkt het of de keuze voor deze school een intuïtieve keuze was. Vind ik mooier dan ‘en nou ja, hij ligt tegenover ons huis’.
Allebei komt het niet zo weloverwogen over, maar goed, da’s een ander verhaal.
En zo geschiedde. Ik schreeuwde, de engelen zongen, mijn dochter kwam op aarde en vier jaar later ging ze naar school.
Lees verder: klik
2 opmerkingen:
Ik schreeuwde, de engelen zongen, mijn dochter kwam op aarde en vier jaar later ging ze naar school.
Jammie! Dat smaakt naar meer. Het kiezen van scholen is als het kiezen van partners: je neus achterna. ;-)
@Lehti: Haha, je neus achterna. Ja, die kwam ook niet zover die neus, qua scholen dan.
Een reactie posten