Marijke Helwegendag

Nu het langzaam herfst wordt en we ons gezellig scharen rond de kachel, waar kleine Teun gisteren nog fiks zijn vingertjes aan brandde en waarna we ons met gezwinde spoed naar het brandwondencentrum moesten haasten. Waar de dokter ons verzekerde dat alles goed gaat komen, want er is wat huid van zijn spekbillen gesneden en dat wordt over een tijdje een nieuw vingerto...

Nouja. Ik dwaal af.
Zo blijkt wel weer. Ik ben niet goed in verhalen schrijven.
Of tenminste, dat denk ik. Of nee wacht, ik verschuil me daar een beetje achter.
'Je moet een boek schrijven!', roept een enkeling met hersenbeschadiging wel eens tegen me.
'Nee', zeg ik dan. 'Dat kan ik niet. Ik ben een korte afstandsschrijver. Lange afstanden kan ik niet.'
Ben ik best trots op, dat zelf bedachte woord 'korte afstandsschrijver'.
En ik denk ook echt dat dat zo is. Ik maak mij geen illusies.
Een 'makkelijke pen' is niet hetzelfde als 'schrijftalent'.
Trouwens. Een makkelijke pen?
'Heb jij een makkelijke pen? Reageer dan op deze vacature!'
Ja, kut. Ik heb alleen maar deze heel ongemakkelijke pen. Die ligt niks niet lekker in de hand! En hij lekt ook nog! Wat nu?!
Zo las ik deze week Bonita Avenue uit, van Peter Buwalda.
Zijn debuutroman van 543 bladzijdes.
Over schrijftalent gesproken.
Man, man, wat een tóestanden in dat boek. Ik had er wel duizend-en-één vragen over, waarop mijn echtgenoot na mijn zoveelste vertwijfelde uitroep voorstelde dat ik anders Peter maar even moest bellen om antwoord te krijgen waarom Joni Sigerius het briefje dat haar opgehangen vader voor haar schreef, niet las maar verscheurde.
Oh. Spoiler alert. Sorry. Heeft iemand het telefoonnummer van Peter?
Nou ja. Ik vond het een goed boek. Verrassend en geschreven met een ietwat zieke geest.
Kijk! Dát heb ik dan weer wel, dus wat dat betreft...
Nee, laat mij maar lezer zijn in plaats van schrijver.
Het volgende boek dat op het programma staat, is De Hongerspelen. Ik kijk er naar uit.

Ondertussen was het gisteren weer 1 april.
Voor mensen met kinderen een dag om van zeven uur 's ochtends tot zeven uur 's avonds continue verbazing te veinzen.
Marijke Helwegendag.
Om 6.57 uur werd ik wakker met de opengesperde mond van Kermit de Handpop op mijn gezicht.
'Waarom dóen jullie dit?!' slaapmompelde ik en de kinderen gierden van je 1aprilkikkerinjebil.
Nog een geluk dat ik de pop niet ergens anders, nouja, u snapt het.
Later stond Sinterklaas nog voor de deur, liep er een spin op mijn schouder, kreeg ik een prachtige blanco tekening, moest ik écht komen kijken want in de tuin liepen twee póepjes (....) etcetera etcetera.
En maar uitgelachen worden hè. Ja mensen, het ouderschap, je moet veel slikken.
's Middags zei ik tegen Olivia: 'Weet je wat, ik ga vanmiddag naar de stad en wat dacht je ervan als ik nú al die Nintendo ga halen?'
'Nu al!?'schuimbekte ze van dolle vreugde.
Ja en heel gek, maar de 'ÉÉN APRIL!!!' die ik toen triomfantelijk uitriep, werd niet zo goed ontvangen.
Hm. Ja kom op, hee. Incasseren moet je leren, hè!
Die Nintendo kocht ik trouwens inderdaad gistermiddag al. Maar dat hoeft zij niet te weten.
Het ding moet nog even een hidden treasure blijven.
Voor haar dan, want ik heb er gisteravond misschien even op gespeeld.
Overigens laat mijn gezonde verstand me wel altijd in de steek bij de 1 aprilgrappen die de school elk jaar  bedenkt.
Zo kregen we vorig jaar te horen dat we vanwege bezuinigingen vanaf 1 april zelf wc-rollen moesten meenemen. 'Zet u, om verwarring te voorkomen, even de naam van uw kind op de rol?'
Dit keer werd iedereen via de nieuwsbrief gevraagd om zondag 1 april het schoolplein aan te komen vegen.
Er lag veel zand dat steeds mee naar binnen werd gelopen en 'Vele handen maken licht werk, tot zondag!'
In beide gevallen reageerde ik hoogst verontwaardigd.
Waren ze nu helemaal gék geworden?!
Door mijn luie inborst voerde ik beide acties echter niet uit, waardoor ik later luid kon mee lachen en honend 'nee inderdaad, daar trapt toch niemand in!' kon roepen.
Ik had er nog een klets op de dij aan kunnen toevoegen, maar je moet bij dit soort dingen altijd even kijken dat je niet net over het randje gaat, om je geloofwaardigheid te kunnen behouden.
Dus.

Nog iets?
*schudt nieuwe iPhone leeg* Wat fotootjes misschien.

 

                                                    Tijl blij met 'oude' iPhone                                                 Paastakmeissie

                                                                Ssst!                                                                            Earth Hour