 |
| En zo zag ik er in die tijd uit. Als ik wakker was. (r) |
Niet zo'n huis-aan-huis-blad-bezorger, dat zijn de slappelingen, die het gewoon overdag of na etenstijd doen. Losers.
Nee! De Echte!
De die-hards, de Crack of Dawn-ers, de Vleermuizen van de Gedrukte Inkt....nu word ik te poëtisch.
Enfin.
Ik deed dat dus, toen ik een jaar of 15, 16 was.
Ik had ooit tijdelijk van iemand een wijk overgenomen - zo noemt men dat, in de bezorgelarij- en niet lang daarna belde de krant -dat is daarna ook nooit meer gebeurd- of ik een eigen wijk wilde.
Ik woog af; héél vroeg op en veel geld om Gapstarspijkerbroeken, Junior-haarspray en de vurig gewenste Sancho's-laarzen te kopen of op een normale tijd uit bed en zakgeld sprokkelen voor die Van Haren-laarzen.
Ik koos het eerste.
Ik kreeg een lijstje met de huizen uit de betreffende wijk die een krant moesten hebben, een blitse felrode fietstas en nog de waarschuwing: Wel vóór 07.00 uur hè!
Nou ja. En dat deed je dan hè.
Ik begon in oktober. Koud, nat, en donker. Hardcore.
De wekker om 5.00 uur, snel wat aantrekken en m'n oude oversized winterjas aan.
Hoe heetten die ook alweer? Zo'n onhandige dikke jas, die je over je hoofd moest aantrekken, dus zonder rits, alleen zo'n belachelijk klepje aan de voorkant die ergens in de jaren 90 ontzettend hip waren.
Hoop ik.
Zo één dus. En dan fietste ik om 5.15 uur naar het distributiecentrum van de krant.
Met een reusachtige blauwgele walkman in mijn jasklepje. Hándig!
Soms moest je nog even wachten op de krant, want dan was er iets mis met de persen en dan zat ik in een tl-verlichte ruimte met de andere bezorgers en een drekkige koffie-automaat.
De andere bezorgers waren vrijwel alleen mannen. Jongens.
Ik kan me geen meisjes herinneren.
Met terugwerkende kracht vind ik het nu ook een beetje raar dat ik er dan wel was.
Ik weet niet of me dat nu juist heel stoer maakt of een eng manwijf.
Hm.
Goed. Op een morgen lag er een briefje op mijn stapel kranten.
Een klacht. Die lagen daar wel vaker. Omdat ik bijvoorbeeld door het zorgvuldig aangelegd perkje van een bejaardenwoning liep. Maar hee, dat ging sneller dan weer eerst netjes dat looppad op en neer.
Deze klacht betrof het niet bezorgen van de krant.
Dat was raar. Want ik had nooit een krant over en wist de route en de huisnummers inmiddels uit mijn hoofd.
Maar ik kon me ook vergissen, niets menselijks is mij tenslotte vreemd.
Dus ik stopte die ochtend heel bewust die krant in die brievenbus.
De volgende ochtend was er weer een klacht. Van hetzelfde adres. Weer geen krant!
Wel gossiemikkie, dacht ik. Hoe kan dát nou!
Ik keek naar de krant, ik keek naar het huisnummer, keek naar de krant, prevelde het huisnummer voor me uit en stopte de krant. in. de. brievenbus. Sjek-sjek, dubbelsjek.
Maar de volgende dag lag dezelfde dit maal rood omcirkelde klacht op mijn stapel kranten.
Opeens ging mij een lampje branden.
Met mij reed er 's ochtends ook een Telegraafbezorger rond, op zo'n lawaaierige brommer, die in dezelfde wijk bezorgde.
Nadat ik de krant bij het klachthuis had bezorgd, verstopte ik mij achter een struikje.
Ik hoorde de brommer aankomen, zag hem naar het huis er naast lopen, sjokken, met een te zwaar hoofd, maar dat kwam wellicht omdat ie zijn helm ophad, daarna liep hij naar 'mijn' huis, wipte de brievenbus open EN HAALDE MIJN KRANT ERUIT!
DIEF! STELER! ONTVREEMDER! KRANTOMAAN!
Dus ik vloog vanachter mijn struikje vandaan, in het ochtenddonker en begon tegen deze behelmde onverlaat te briesen.
Om 6.00 uur 's ochtends belaagd worden door een meisje met teveel wenkbrauw en teveel jas....
De knul schrok zich een
Ik kreeg geen klachten meer.
Niet veel later ben ik gestopt met mijn krantenwijk.
Ik was met oud en nieuw langs de deuren gegaan (Uw krantenbezorger wenst u een gelukkig nieuwjaar!! Geld?? Ja?) en had de mensen verrast met mijn meisje-zijn, waardoor ik een Godsfortuin had opgehaald.
Bovendien schreeuwde elke dinsdagmorgen in het eerste uur de leraar tegen me, 'Van Der Poel!! Kappen met die krantenwijk!!' omdat ik zat te knikkebollen boven Dictatuur en Democratie in het Duitse Rijk.
Moraal van dit afschuwelijk lange verhaal:
MAURO MOET BLIJVEN!
Euh.
Pff.
25 opmerkingen:
'Van der Poel! Kappen met die krantenwijk!'
Vind ik leuk.
En for the record: het maakte je geen manwijf (een manwijf? jij?) maar gewoon stoer.
@Novy: Ja. Dat was meneer Paes. En hij sloeg ook nog heel hard met z'n vuist op mijn tafeltje.
De beste leraar die ik ooit had trouwens.
Dus luisterde ik ook maar naar hem.
Ja, nee, natúúrlijk was ik geen manwijf.
Ik hoopte ook dat dat hier in de reactiebox gezegd zou worden.
Gelukkig kan ik altijd op jou rekenen...:)
Mooi stuk. Gaaf wijf. Goed moraal.
Ja, hier een slappeling.
Huis-aan-huis. Stapeltjes maken op de eetkamertafel. Weer of geen weer. Fietstassen vol. En geen kerstattentie. Maar dat omdat ik dat ze te genant vond. Ga een beetje geld vragen voor iets waar mensen toch niet op zitten te wachten.
Maar wel bezorgen als het mij uitkwam. Als het maar binnen 2 dagen was. Dat dan weer wel...
Mooie moraal van je verhaal. En dat geldt zo voor alle 'gevallen'.
Nah, van der Poel! Blom hier deed exact hetzelfde, alleen dan wat noordelijker. Tijdens bar winterweer trok ik mijn kleren aan over mijn pyjama terwijl ik nog in bed lag en deed dan met mijn walkman meezingend mijn krantenwijk. Die walkman, wat koesterde ik die in mijn gele jas met een klepje. Hothouse Flowers, the Pixies, Susanne Vega... ik kan ze nog steeds niet horen zonder aan mijn krantenwijk te denken. Van het bij elkaar gespaarde geld ging ik op Interrail toen ik mijn diploma had.
Stoer! Zoon doet het ook, maar dan de softe versie (folders). Krijgt ook klachten van bejaarde zeikneuzen en daar kan ik slecht tegen:)
Ik ben het geheel met de eindconclusie eens. Verder zie je er eigenlijk nog hetzelfde uit als destijds, zij het dat je tegenwoordig wat subtielere kleurencombinaties in je kleding lijkt te bezigen.
Prachtverhaal!
Vraag ik me nog af wat de motieven van Helmpje waren om die krant te jatten!?
@Tijmen: Oké. Korte reactie. Dank je wel.
@Ri: ach daar. Een slappeling.
Hahaha!
Ja nee, joh, ook dát heb ik trouwens gedaan hoor. Maar ik vond dat het maar weinig opbracht, die simpele huis-aan-huis-blaadjes.
En overdag! Terwijl ik liever dan wat deed met vriendinnen.
En mij ging dat prima af, langs de deuren gaan.
Dat deed iedereen en ik stap nogal snel over mijn gêne heen. :)
@Blom: joh, Blom. Wat vind ik dát nou hartstikke leuk!
Wij, de Anorak-girls!
Slim trouwens. De kleren over je pyjama.
@Door: haha, ja bejaarde zeikneuzen. Ik snap sowieso niet waarom dat fossiel op dat tijdstip niet gewoon in z'n bed lag, maar blijkbaar naar buiten stond te loeren of er niemand op z'n grasveldje liep. Tsk.
Good for zoon trouwens.
Worden ze hard van.
Ook van de softe versie.
@Laurent: en dat was dan weer een subtiele opmerking aan het adres van mijn schreeuwende blouse.
Dat neem ik je niet kwalijk.
@Fem: nou. Die wilde gewoon, eenmaal thuis, lekker een bakkie koffie en het regionale nieuws lezen.
In MIJN krant!
@Susy: ja, en bovendien zeg ik dat je er even jong uitziet als destijds.
@Laurent: je hebt gelijk.
Ik heb soms wat moeite met complimentjes...:)
Hee.
Dank je hè!
sluit me niet aan bij laurent; ik vind dat je jaren je absoluut goed hebben gedaan!
maar oh oh wat zaten die gruwelijk lelijke spijkerbroeken lekker. maar t zag er toch niet uit zeg!
die jas; dat weet ik nog.
moet volgens mij een o'neill geweest zijn toch? ben er bijna zeker van.
ik zou dood gaan als ik zo vroeg op de fiets moest, en irriteer me nu dood aan de krantenbezorger die van brievenbus naar brievenbus gaat op de brommer. dat is dus 12 keer gasgeven op een tiental meters.
m,. das een hoop dood in een zin.
sorry
@Leonieke: Sja, die spijkbroeken. Dat was toen hè. Dat was toen.
Zaten ze lekker ja?
Hm.
Haha, nou, ik denk niet dat het in mijn geval O'neill was.
Dat konden wij niet betalen.
Een rip-off vast en zeker.
Van luidruchtige brommers word ik écht agressief. Echt vanuit m'n tenen. Bah.
Ach. Twee keer dood in 1 zin.
Valt best mee.
Ik had het vroeger ook wel willen doen, om het geld natuurlijk. In mijn Van Haren laarzen en brakke spijkerbroek, maar ik kon het niet aan. Ik vind het een erg dapper baantje en nu ook lig ik in bed in de ochtend en heb altijd medelijden met de bezorger, vooral als het regent natuurlijk.
Nou Suus, ik ben één keer met je meegeweest........ik vond jou wel heeeeel erg dapper! Dan maar naar de eierboer, he.......
't blijft een leuk blousje, he.....X Diaan
ik deed het samen met mijn broer. Hij maandag tot en met vrijdag en ik alleen zaterdag. Vond dat ook best leuk, óók met walkman (the Cure en Pixies) en dikke trui. Totdat ik met al die zaterdagkranten achterop een stoepje verkeerd nam en met fiets en al achterover sloeg. In de winter, met sneeuw. Kreeg die fiets bijna niet meer omhoog.
Zou Mauro ook een krantenwijk hebben?
@Kristel: jij ligt nog steeds in bed nu?
Ja niet erg hoor, dat je de guts niet had.
Met jou vele meer.
Eigenlijk ben je juist een beetje gestoord als je het wel doet.
@Diaan: ohja, je ging een keer mee ja! Haha!
En jaja, die blouse. Kom op Diaan. Hij is toch éigenlijk afzichtelijk he? :)
@Helen: ach gossie, Helen! Ja sneeuw, fiets en volle fietstas..geen beste combi.
Haha, Mauro een krantenwijk.
Ik denk het niet.
Hij moet toch [slechte grap over de daken op met Sint] en dat is
ook nachtwerk.
Zo'n blauwgele walkman had ik ook. Dat geldt trouwens ook voor zo'n foeilillike trui.
Vergeef me, I didn't know better....
@Manon: haha, ik vergeef het je. Natuurlijk. Mezelf ook.
guttegut, ik liep ook kranten. En hoorde dan door de jou benoemde die-hards. Ik jatte nog wel eens een libelle voor mijn moeder uit een brievenbus 's ochtends. Vond het wel een leuke tijd. Maar veel mee verdienen, nee, verre van. Het was al met al een pokkewerk. Maar die keer dat ik 10 gulden kreeg van een mevrouw (ook rond oud en nieuw) dat ben ik nooit vergeten.
@Nurse Martens: haha, eh...ja, misschien heb ik eh...ook wel eens een Libelle of Margrietje uit een brievenbus ontvreemd.
Ohooooooh!
Deed ik gewoon hetzelfde hè!
Foei.
Hm. Het betaalde wel aardig vond ik.
For those days.
(leuk dat je reageert trouwens!)
hahahaha, Wat grappig!! wat waren we rebels voor die tijd. Ik weet nog dat ik spaarde voor een brommer. Ik wilde perse een honda MTX Die ik uiteindelijk niet gekocht heb. Maar gosh, het is alwel ontzettend lang geleden :-)
Hier nog zo'n diehard. Hoewel? Ik ben eens met mijn duffe kop in de sloot gelopen. Omdat ik n.b. het weerbericht wilde lezen. Zakte tot mijn knieën in de blubber. Wat een stank!
Manwijf? Nee, lijkt me idd. niet, maar toch apart wat die dame daar naast jou op de foto zit weg te zwijmelen. Vooral in combinatie met die hand. Liep zij ook een eigen wijk?
@Lehti: haha, in de sloot gelopen!
Toch niet in zeven tegelijk hè?
Hm.
Flauw grapje.
Tja. Die foto.
Ik was enórm populair op school,
vandaar de zwijmelende blik.
3 dingen:
1) Dus je vond de foto echt leuk!!!
2) Ik heb mijn Sancho's uit 1993 nog altijd, t is mijn beste aankoop ever geweest, al verklaarde iedereen me voor gek dat ik 300 PIETERMANNEN voor een paar laarzen betaalde.
3) ... (vergeten wat ik toe wilde voegen).
Een reactie posten