Ja, dat was waar ook.
Maar ik was jarig laatst!
Dus was ik druk met mijn pre -en post-traumatische leeftijdsbeleving.
En tóen beviel mijn nichtje van haar tweelingmeisjes!
Dus was ik druk met door emoties overmand zijn.
En met het kopen van píepkleine jurkjes die nog steeds way, way te groot zijn voor die kleine mensjes.
En vandaag gebeurde dit.
Let op: de nu volgende beelden zijn niet geschikt voor jeugdige kijkers.
Precies.
Ik bedoel maar.
Had je dan niet zo'n bumper om je telefoon?
Nee, die vind ik lelijk.
Of een hoesje?
Ja, maar die zat er net even niet omheen.
Dat is niet zo slim hè?
Nee, dat is niet zo slim nee.
En wat had ik dan precies gedaan?
Nou, een uur later gelogen tegen de verzekering maar aangezien het toch niet gedekt wordt, kan ik hier wel gewoon eerlijk zijn.
*blockt Ohra*
Ik liep bij mijn werk even naar buiten voor een gezellig ochtendsigaretje met een geurend bakje koffie in het gezelschap van de kliko.
Die staat daar altijd en ik gebruik hem soms om wat papieren om te leggen, aantekeningen te maken tijdens een telefoongesprek. Vink handig. Vandaag was niet anders. Ik zei: Kliko jongen, hou even mijn telefoon vast.
En ik legde mijn iPhone op zijn immer zo toegewijde deksel.
Toen was er plots iets met zwaartekracht, daar heb ik sowieso altijd een dingetje mee, en zwijgend liet Kliko de iPhone van zijn deksel glijden. Zo op de grond. Face down.
'Bwuuuuuhp!' riep ik. 'Kliko! iPhone!'
In slowmotion bukte ik mij, pakte 'm op, draaide hem om en staarde in zijn gebroken glazige blik.
'Aaaaah! AAAAH! Aaah!' stootte ik uit en rende de trap op naar boven waar mijn collega's ongerust keken of er ergens bloed uit mijn gutste.
Dat was niet zo, maar dit was even zo erg.
Het is van dezelfde orde als je kind van de commode laten vallen. Vind ik dan hoor.
Krijsen deed de iPhone dan niet, ik daarentegen des te meer.
Toen belde ik wat en hoorde dat het herstellen van dit grapje zo'n 149 geld gaat kosten.
En de inboedelverzekering dekt het niet.
Armetierig als ik ben, ben ik uiteraard nog niet naar de reparateur geweest.
Toen ik thuiskwam, waren de kinderen nog meer aangeslagen dan ik.
Hun adem stokte toen ik mijn iPhone uit het hoesje haalde (ja nu wel ja...) om het hen te laten zien.
Alsof ik met een zak dode kittens thuiskwam.
Olivia bekijkt me constant met veel medelijden alsof ik net een arm verloren ben en Tijl kan de aanblik van het kapotte scherm al helemaal niet verdragen. 'Ik wil er niet eens meer naar kijken.', verzuchtte hij met een wegdraaiend hoofd.
Ja, wij hechten ons hier enorm aan elektrische apparaten.
Toen ik stond te koken, kwam Olivia de keuken in en stelde voor om geld bij elkaar te leggen.
'Want ik heb zelf 72 euro dertig, mama en dan kun je misschien een nieuwe telefoon kopen.'
Hahaha! Och och och. Wat een triestheid hè.
Waar háált ze het vandaan!?
Nou, ik zei natuurlijk dat de reparatie duurder was dan haar Nintento en dat is volgens haar het duurste ooit aangeschafte artikel in huis...
Maar nee, gekkie, dat hoeft toch helemaal niet.
Goed. Er zitten kleine glassplintertjes in de vingertoppen van mijn wijsvingers, omdat ik stug door blijf Rumble-en en Wordfeuden en vanmiddag peuterde ik een stuk glas uit dat stukje van je oor waarvan ik niet weet hoe het heet.
Heartbroken. Glassbroken.
Schmeartbroken.
Even die tweeling dan maar hè!
Annabel en Niene!
De mevrouw met een hoofdje dat wél groter is dan een galiameloen is Maike en is mijn kleine nichtje die nu gewoon meer kinderen heeft dan ik. En ze zijn prachtig!
Einde.
13 opmerkingen:
Schatje, en was er niet even een collegaatje die aanbood om zijn of haar wa verzekering aan te spreken?
Ja, wat ik zei.
Of bij je moeder ofzo?
Wel fijn dat de hele familie meeleeft he?!
En die kleine mini-meisjes.... zucht. Zó lief!
Aargh. Jouw scherm is erger dan het mijne. In het kader van gedeelde smart en zo.
Maar zo'n dochter... onbetaalbaar.
Oh ellende.
Die van mij stuiterde vorige week ook. Glasplaat overleefde het, de ingewanden niet. We hebben hem dus officieel dood verklaard.
En die gekke iPhones zijn schandalig duur. Bah.
Maar. Babies, die maken dan weer een hele hoop goed.
wij geven gewoon onze dochter de schuld....!
@Novy: Nee heel gek. Dat opperde niemand.
@NIcole: nagevraagd. Zit dan eigen risico van 100 euro aan. Tja.
Ja mooi mini-mensjes he.
@OHPlatteland: ai! Dat is nóg erger! Alles doet het nog bij die van mij. Anders was het echt janken geweest. En dikke vette pech.
@Kim: ja echt? Ben jij nichtje Kim...? Ja hè. Mag ik dan ook jouw dochter de schuld geven?
Zeg, kunnen Anouk en jij die phones niet mergen? Dan doet in ieder geval eentje het nog.
Ja.
Niet grappig, ik weet het.
"Alsof ik met een zak dode kittens thuiskwam." ... hahahaha ...
Heb erg gelachen met je verhaal. Sorry.
Hier de ipod nano van de week, ook face down. Snap ook niet wat er mis is met zo'n grote cd speler aan je broekriem, die vielen nooit. Dochterlief stond huilend naar t ieniemienie gevalletje in haar hand te kijken, inderdaad zo ongeveer als naar een dode hamster.
Sterkte met t verlies, nu maar gewoon weer knippen, plakken en een spelletje doen met t grut?
Maare.. dan ga je toch naar een mannetje? Da's goedkoper hoor!
Dus als ik volhard in mijn rookloosheid, kan ik gerust aan de I-phone? Mooie meisjes met mooie mama. Van harte. Jij ook, met al je trauma's. Erg vermakelijk weer.
Bedankt voor de aandacht voor mijn mini-meisjes en mij! Hihi...
Maar even over kapotte Iphones gesproken; niet gevallen, geen gekke dingen gedaan, lelijke roze bumper eromheen en toch 10 werkdagen geen IPhone. Laad niet meer op als ie aan is...wtf?! Ik mis hem enorm....
@Maike: Oeh, was dat dan? En 10 werkdagen?! Aaah! Kut zeg. Ik ga m morgenavond naar iemand brengen en die gaat er een nieuw schermpje op zetten. Pfff. Voor 99 geld...
Een reactie posten