Traktatiestress
Ik lijd aan procrastinatie. Een vréselijke ziekte! Vreselijk! Ik vertel dit mensen graag omdat ik dan meelijdende blikken krijg. En wat niet-begrijpende blikken. Want zo’n mooi woord voor ziekelijk uitstelgedrag kent niet iedereen.
Zo door het jaar heen kan ik het aardig onderdrukken en lijk ik bijna een normaal mens. Maar rond feest –en verjaardagen valt het niet meer te negeren en slaat het keihard toe. De aandoening bereikte altijd, heel vreemd, vlak voor de verjaardagen van de kinderen z’n piek. Lamslaan, complete denial en struisvogelpolitiek.
Lees verder --> klik
2 opmerkingen:
Scheelt weer een blogverhaaltje zo'n linkje. "lekker makkelijk" :)
Maar as usual heerlijk herkenbaar.
Haaa!!! *slaat met de hand keihard op de tafel*
Dan weet ik nu eindelijk wat ik heb. Procrastinatie. Alles valt ineens op zijn plaats. Ik moet wel zeggen, dat ik onder die enorme druk, wel het allerbeste presteer. Kan me nog de herinneren dat ik vorig jaar dit diep in de nacht bezig was met het een beetje creatief inpakken van Eftelingcakejes. Pfff, de wallen onder m'n ogen logen er niet om, maar het eindresultaat mocht er dan ook wel zijn. Gelukkig wordt hier in groep 3 niet meer getrakteerd. Gelukkig voor mij, jammer voor de kids. Dat dan weer wel.
Een reactie posten