De Heilige Graal

Column Kek Mama Februari 2012

Ik noem mezelf graag een meisje van deze tijd.
Dat altijd op de hoogte is van de nieuwste gadgets, voor wie de computer geen geheimen heeft en het gebruik van social media gelijk staat aan ademhalen.
Ik help mijn ouders met het gebruik van hun laptop en schud vol ongeloof mijn hoofd als mijn moeder haar eigen computer overal mee naartoe neemt, zodat ze op haar hotmail kan.
(Hahaha! Gekke mama!)
En ik heb mezelf altijd voorgenomen mijn kinderen nóóit slimmer te laten worden dan ik.
Neen, ik zou bij de tijd blijven; er zou geen elektronisch apparaat in huis zijn dat ik niet zou snappen.
En ik zou zéker nooit zeggen: ‘ja, dat volg ik allemaal niet meer hoor.’
Maar die kinderen hè. Die leren sneller dan het licht.
Zo kwam er laatst een vriendinnetje van Olivia op visite met in haar gouden prinsessentasje een Nintendo DS.
Een Nintendo DS. Voor Olivia is dat de Heilige Graal.
Het vriendinnetje werd aan de kant geduwd en dat…dat…apparaatding werd innig omhelsd door mijn dochter.
Ze ging er mee op de bank zitten en er kwam geen zinnig woord meer uit haar.
‘Oeeeh!’ en ‘Yessss!’ Dat was het wel zo’n beetje.
Het vriendinnetje amuseerde zich ondertussen met Tijl en ik wierp eens een steelse blik op het apparaat in de handen van mijn apathische dochter.
Ze zat als een zotte met een dun plastic potloodje op een hondje te tikken.
Ik ging heel achteloos naast haar zitten.
‘Kijk mama,’ zei ze. ‘Dit is een Dora spelletje, dan kun je van alles met dat hondje doen, verstoppertje enzo. Dan moet je de puppy kunstjes leren.
Als de puppy bijvoorbeeld onder een laken gaat, moet je met dat pennetje tik-tik-tik-tik op dat laken, zodat het laken niet omlaag gaat en dan gaat ie lopen. En als je dan klaar bent, en goed hebt gedaan krijg je puppymunten en daarvan kun je in de winkel puppykunstjes en speeltjes kopen.’
‘Joh.’ Zei ik.
En in mijn dodelijke angst achter te raken op mijn 6-jarige dochter, vroeg ik
‘Mag ik ook eens?’
Had ze liever niet. Aha.
‘Oh.’ Zei ik. En ik toverde opzichtig mijn iPhone uit mijn zak. De Heilige Graal nummer 2.
Ze keurde mijn telefoon dit keer geen blik waardig.
Zelfs niet toen ik op vol volume haar favoriete spel Angry Birds begon te spelen.
Ik was een beetje teleurgesteld.
’s Avonds was de Nintendo weer samen met het vriendinnetje vertrokken en Olivia mijmerde over het ding alsof haar eerste liefde met de noorderzon vertrokken was.
Poehpoeh. Wat zou zíj er graag één hebben zeg.
Want dat was écht vet leuk.
Maar dat gaat natuurlijk mooi niet gebeuren.
Veel te duur. En dan doet ze vast niks anders meer.
En…
Ik schijt in mijn broek voor de Nintendo DS.
Want ik volg dat allemaal niet meer, hoor.


Noot van de redactie d.d. 22 maart 2012:
Voor haar zevende verjaardag krijgt Olivia een Nintendo Ds.
Waar ze zelf overigens ook een aanzienlijk bedrag voor gespaard heeft.
Dus. Kuch.

Oh en trouwens. Op Thuis in Onderwijs staat ook nog een column. Best een leuke.
Voor als je je verveelt.