Ik weet het, ik weet het. Ik had nog een verse logje beloofd deze week.
Is de week al voorbij? Nee hè? Nee.
No clue wat ik nog gedaan heb, maar blijkbaar had ik het er maar druk mee.
Ohja! Nog in Utrecht geweest, ja. Bij Quirkie. That was nice.
Van koffie naar sushi naar taco's met guacamole en ondertussen maar kleppen hè.
En ehm...verder.
Mijn inbox barst uit elkaar van interessante vacatures, schrijfopdrachtjes en meer van zulks dat om actie vraagt.
Maar het is Carnavalsvakantie.
Komt mij, Queen of Procrastination, dat even goed uit zeg!
Dus ga ik maar meteen net zo plat liggen als het Limburgse leven.
Want niemand doet hier nog wat nu het Carnaval is.
Bedrijven zijn dicht en met een beetje geluk staan ze je donderdag weer te woord.
Met alcoholkegel en haringodeur. (streepje tussen haring en odeur.)
Bizarroworld hè. Voor hullie daar boven de rivers.
Traditiegetrouw gooide ik mezelf deswege dus ook maar in het feestgedruis.
Ik had notabene iets gedaan wat men een creatieve uitspatting kan noemen. Iets met ijzerdraad en nepbloemen in nephaar dat met veel gevloek en getier gepaard ging.
Ik kán het gewoon niet zo goed. Handvaardigheid. Knutselen. Fröbelen.
Misschien omdat ik 'fröbelen' zo'n afstotelijk woord vind. Wie weet!
A-creatief noem ik het. Iemand opperde 'onhandig' maar dat vond ik weer zo cru om over mezelf te zeggen.
Ik had besloten het schminken voor 1 keer uit te besteden aan mensen Die Dat Heel Goed Kunnen.
Zo Goed Dat Ze Er Geld Voor Vragen.
Blootsgezichts ging ik Roermonds lekkerste broodjeszaak binnen, liep 2 trappen op, ging op een kruk zitten en liep een half uur later zo weer naar buiten.
Zo.
Zo.
- foto hier-
Ik was echt zwaar onder de indruk.
Ik bedoel. Ik kán wel een beetje schminken, maar dit was me nooit gelukt.
Als ik het zelf zou doen, zou ik er waarschijnlijk zo uitzien...
Gossiemikkie, wat was ik mooi geworden!
Ik vind dat het weer helemaal terug moet komen! Schmink! All through the year! Echt waar!
Oh. Dat is nooit in de mode geweest? Jammer.
Er waren zelfs mensen die een foto van mijn gezicht wilden maken.
Om het natuurlijk morgen schaamteloos te na te maken, de copycats, maar soit.
Dat mocht van mij, die foto. 'Joh', lalde ik, 'Dat maak ik dagelijks mee! Ook zonder schmink.'
Vonden ze niet héél erg hilarisch. Ook weer jammer.
Narcisme. Zó ondergewaardeerd.
En ik moest zo lachen vandaag. Want er was iemand verkleed als Simon.
Hij leek er best aardig op, maar de levensgrote bordkartonnen Nick die hij bij zich droeg, did the trick. Haha! Ha! Ha!
En iemand die was als zo'n rozenverkoper. Je kent ze wel.
Hij heette Amir en was net zo irritant als een echte.
'Mooi roosch voor mooi vrouw. Jij mooi roosch kopen.'
Haha!
Nouja. Ik vind dat dus leuk. *kijkt zenuwachtig*
*en een beetje tipsy*
Goed.
Ik moet nu even mezelf onder de 3D-printer leggen, dan mijn wimpers afpellen en bier uit mijn Allstars gieten.
Hieronder kleurrijke gezellige foto's.
Eén plein, circa 20.000 mensen. Best veul.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten