Now I'm a believer

Een logje. Oké een logje.
For those who read.

Nou. Mijn dochter stond gisteren op de planken. Voor 't eerst.
De Eci Cultuurfabriek alhier organiseerde in samenwerking met Cinékid een 3-daagse activiteit die in het teken stond van Shrek.
Kinderen konden kennis maken met zang, dans, toneel, decors bouwen, film maken en meer van zulks.
Creativiteit ende Expressie!
En gisteren was de Grande Finale.
Olivia was elke dag zenuwachtig; het was tenslotte ook wel wat voor een kersverse 8-jarige.
Drie dagen van 10.00 tot 16.00 uur bezig zijn met 60 andere kinderen en naar een voorstelling voor 240 man toewerken.
But, she did it and conquered!
Je zag met de dag haar zelfvertrouwen en de nieuw verworven zelfstandigheid groeien.
Wat overigens af en toe gepaard ging met een grote puberale bek richting haar moeder. Ik dus.
Toen ze me gisteren, met een dikke laag toneelmake-up en schmink uit haar buurt bonjourde, had ik even een flashforward.
Naar zaterdagavonden, een naar Miss Sporty riekende puberkamer, waarin een nurkse pubermeid zich omkleedt voor een stapavond terwijl ze haar moeder uitkaffert.
Oh. Of een flashback. Nu ben ik in de war.
(....)

Ze had trouwens ook de beschikking over mijn antieke Nokia. Mocht er wat zijn enzo, je weet wel.
Ik kreeg die 3 dagen wel 3 berichtjes.

Short Text Message, hè. Ik bedoel maar.

Maar het was prachtig om te zien. Ze mocht de show openen met de legendarische woorden: 'Goedenavond dames en heren. Welkom in de Eci. We beginnen de avond met een film.'
En dan staat ze daar hè, mensen, voor een volle zaal, m'n kínd!
Jahahaha. *keelsnik*

Maar het was zeker leuk. En leerzaam. Behalve zang en dans ook een leerschool voor weerbaarheid, zelfvertrouwen en zelfstandigheid.

(zij daar links van het midden met het groene maillotje)

Oh. En voor de Insanity-geïnteresseerden. En ik wéét dat jullie er zijn! Mássaal!
Ik maakte de 60 dagen vol.
Ik ben een lean, mean Insanity-machine. Of zoals deze site zegt:
Say you’re one of the brave, suicidal few, and are on the verge or have actually finished the 60 day INSANITY workout. You’ve sweated, cursed, near given up, but the end is now in sight. You’re ripped, shredded, lean mean and in the best shape of your life.

Ja, ik ben in de best shape of my life, ik zag centimeters lijf verdwijnen, spieren ontstaan, borsten veranderen in slappe zakjes en het gewenste gewicht werd bereikt. Maar godsakker, wat was het hard werken.
Als ik nu een before & after-foto had gemaakt én de -kuch- officiële versie van de dvd's had gehad, dan had ik nu recht gehad op zo'n cool t-shirt. I EARNED IT!
De meest gestelde vraag is 'En, heb je nu een sixpack?'
Neen. Ik heb geen sixpack!
Ik heb 2 kinderen in mijn buik gedragen en die buik is daar blijkbaar nogal trots op en wil dat dus nogal laten zien. Zeg maar.
Ik bedoel, hallo. Hee. Ja. Want een sixpack? Moeder en een sixpack?

 

Eh. Nouja. Ik niet dus. 

En toen was ik dus klaar. En keek een week apathisch voor me uit. 

Toen ging ik naar de sportschool. Daar waren mensen die stonken.

Dus ben ik maar weer opnieuw begonnen. HAHA.

Niet elke dag, hoor, alleen wanneer het mij uitkomt he. 

Maar met die onderhuidse vetlaag angst om m'n shape kwijt te raken, is dat toch wel een paar keertjes per week. 

Het is nu natuurlijk een kwestie van tijd tot Shaun me vraagt zijn nieuw Tanya te zijn. 

Maar goed. Daar heb ik natuurlijk helemaal geen tijd voor. 

Tijd? 

Hoe laat is het?! 

Oh mensen toch. 

Dag.