Dit weekend hadden we
zomaar een gevalletje online pesten aan het handje.
Online pesten dat nog in
de babyschoenen staat weliswaar, maar desondanks, pesten was het.
Olivia (7, zeven!) was op
haar vaste webplekje* waar ze een poppetje kan aankleden en spelletjes mee kan
doen én waar ook een chatfunctie is.
Pedagogisch verantwoorde
ouder als ik ben, had ik haar van tevoren al gewezen op een aantal regels met
betrekking tot het chatten.
Alleen praten met de
kinderen die je kent, voornamelijk klasgenootjes dus en als een onbekende iets
tegen je zegt of vriendjes wil worden, dan negeer je dat.
En Olivia, gehoorzaam als
altijd, deed dat.
Afgelopen vrijdag zag ik
haar opeens met knipperende oogjes en een vertrokken mondje achter de laptop
zitten. Ik hoefde maar even vragend te kijken en ze liet me zien wat het
probleem was.
‘Olivia, je ben lelik ook in het echt ga maar naar
je moeder om het daar uit te hiulen huilenbalk’, las ik.
Ik keek naar mijn dochter
en zag de tranen in haar ogen. ‘Wat is dít!?’ brieste ik. ‘Dit kan dus niet
hè?!’
lees meer --> klik
3 opmerkingen:
Ik heb het onlangs meegemaakt in groep acht. Heel naar. En heel fout. Zat gelijk bij de directeur want ik word hier woest van! Zo confronterend ook, ik had al maanden niet bij mijn dochter op hyves gekeken, en dan kom je me er toch een gifbult tegen! Gelukkig kan je dit soort ellende melden bij hyves en nemen de scholen het ook serieus. Voor mij was het een leermomentje (vaker kijken), en een eyeopener,ik kan mijn elfjarige dus niet tgen alles beschermen,. Grootste eyeopener was toch wel dat degene die de ellende had gestart, t snoetje uit de klas was,. Niets is wat t lijkt. Bah! En dan allemaal met die schuilnamen,..
Sorry dat ik je blogje hiervoor misbruik, maar t raakte mij enorm. Had jij dat ook?
@Leonieke: ooh wat ontzettend stom zeg!
Ja, het feit niet te kunnen beschermen tegen alles dat is soms best confronterend.
Een reactie posten