Hij leeft, hij leeft, hij leeft!

‘Hij is opgestaan, hij is opgestaan, hij leeft hij leeft hij leeft!’
Twee ijle stemmetjes schalden dit lied door de badkamer de afgelopen paasdagen. 
En aan tafel. En op de fiets. 
Hij leeft, hij leeft, hij leeft? Vroeg ik me af. 
Ik liet wat Justin Bieberhits de revue passeren, Ralf Mackenbach misschien of de laatste van K3? 
Neen, ik kon me deze teksten niet herinneren. 
Ook had ik ze niet onlangs naar Goede Tijden laten kijken waar de zoveelste doodgewaande hoofdrolspeler weer tot ieders verbazing uit de dood herrees.

‘Hee joh, zei ik. Wie is er opgestaan?’ Ja, dúh, Jézus natuurlijk. Oh. Aha. Jezus. Natuurlijk. 
Mijn dochter keek er heel vroom bij en ik durfde te zweren een aureool boven mijn zoons hoofd te zien… 
In periodes van Christelijke feestdagen word ik geconfronteerd met onze keuze voor een Christelijke basisschool. 
Nu was het niet echt een keuze. 
Eigenlijk heb ik uit puur gemak gekozen voor de school waar mijn kinderen momenteel les krijgen. 
De school ligt op 50 seconden fietsen van ons huis. 
Te voet 2 minuten en 34 seconden. 
Exact de tijd die ik nodig blijk te hebben om vergeten gymtassen uit onze gang te grissen en nog voor de eerste bel weer terug te zijn.


Lees verder --> KLIK!