Zes

Pôôôh! Kan geen boeh of bah meer zeggen.

Goddánk dat ik het nog kan typen, hè?

Ik heb me twee dagen de benen uit het lijf gerend, met als hoogtepunt natuurlijk Olivia's verjaarspartijtje.

Overigens. Als iemand een paar benen ziet liggen, met rode teennagels aan de voeten, een rond litteken onderaan het rechterbeen -ooit verbrand aan een hete knalpijp- en een moedervlek aan de achterkant van het linkerbeen; dat zijn die van mij.

Ik heb ze nu even niet nodig want ik lig met mijn romp op de bank, maar op de lange duur zou het natuurlijk wel handig zijn ze weer terug te hebben.

Goed. Dus.

Wát een prachtig weer! Een verjaardagsfeestje in april waar 7 kinderen in badkleding in en uit het huis rennen, nou, da's heerlijk.

Vooral als ze erúit rennen...ghehe.

In alle vroegte schuimde ik door de buurt met 2 kleuren krijtjes, maakte voetafdrukken en stampte door buxushaagjes om 20 envelopjes aan tuinhekjes en in bomen te hangen.

Die middag werden er daar trouwens 19 van teruggevonden.

Eén was ontvreemd.

Door de opa van Steef die dacht: 'Hee, wat een leuk kaartje! Post voor Steef! Die nemen we mee naar binnen.'

En zo zat Team 2 (het winnende team) zonder vraag 1. Haha!

Goed. Er waren cadeautjes, tompoucen, 60 waterballonnen die ik eigenhandig vulde met water en daarmee zonder dat iemand het zag mijn eigen Miss Wet T-Shirt-verkiezing in de keuken organiseerde.

Ik won.

Er was chips, ijs, friet, gegil, gelach en uiteindelijk een (bijna) zesjarige dochter die me moe maar voldaan vertelde dat ze de leukste dag van haar leven had gehad.

What more can I say?

Niks hè? Dan is alles gezegd.

 

Ohja. Dat ik 2 uur bezig ben geweest om een beetje een flitsend overzicht van de verjaardagsfoto's te maken, van zo'n tacky slideshow naar een 'hiermoetjevoorbetalen-filmpje' om uiteindelijk uit te komen bij good ol' Windows Movie Maker, -zucht- dus daar moeten jullie dan echt even naar kijken hè?

 

Ja?

Okay.