De perspektieve veur de toekoms die zeen nul komma nul*

Kijk. Zo ziet de inbox van een werkzoekende anno 2012 er uit.
Ik plakte trouwens wel even alle 'helazen' achter elkaar, want tussendoor krijg ik heus nog wel andere mailtjes binnen, hoor! Zo sneu is het óók allemaal niet.
Zoals bijvoorbeeld gisteren, een mailtje van de redactie van Sanoma, dat er na 5 jaar een eind komt aan mijn columns in Kek Mama.
Hmm. Dat is misschien een verkeerd voorbeeld.
Maar daar even over. Verdomd jammer natuurlijk, maar hee, vijf jaar maandelijks een column mogen schrijven in een landelijk magazine, en ook nog zónder een Bekende Nederlander te zijn, da's een prestatie op zich.
Hiermee overschreeuw ik natuurlijk mijn hartenpijn dat ik vervangen zal worden voor een frisser en jonger exemplaar, maar dat begrijpt u.
Dus nu ga ik maar even rondlobby-en en stuur ik alle bladen die ik ken (behalve De Zelfkazer en Handwerken zonder Grenzen, google maar, ze bestaan echt) mijn cv en 60 tijdschriften als portfolio. Moet lukken. Denk ik.

Anywaaaaay. Solliciteren dus. Dat doe je omdat je wilt werken, omdat je geld wilt verdienen en omdat het UWV dat van je vraagt. Vier sollicitaties per vier weken, beste werkloze! En anders krijg je geen cent, geen cént!
En dat lukt best als je niet al te halsstarrig bent inzake je gewenste toekomstige functie.
Ik zocht overal en nergens, schreef op veel te hoog gegrepen functies en solliciteerde zelfs bij een tandartsenpraktijk voor tandartsassistente! Haha! Ja. Waarom precies weet ik niet meer.
Misschien dat dan iemand een keer dat vreselijke liedje voor me zou zingen; van de lente en de assistente, want dat wil je tenslotte. (....)
En uiteraard omdat wit me geweldig staat. Zeker in de zomer. Dus. Steekhoudende motivatie, leek mij, maar helaas kozen ze voor een andere kandidaat. Gek.
Tussendoor nam ik nog een horeca-baantje aan. Omdat me dat leuk leek en het in een nieuwe toplocatie in Roermond was. En het wás ook leuk. Ik rende de benen uit mijn oude niets gewende lijf, maar toch was het leuk.
Helaas ben ik ermee moeten stoppen omdat de combinatie van het karige horecaloontje en de WW geen gouden combinatie voor mijn potmenee bleek. Ik ga jullie niet vermoeien met de kromme redenatie van het UWV, maar de conclusie was dat ik geen baan met een te laag salaris moest aannemen.
Dan staat je wil tot werken lijnrecht tegenover het kunnen betalen van je hypotheek.
Nou, lijkt me duidelijk wie dan wint, hè.
Dus nu serveer ik alleen mijn gezin. Kosteloos overigens.
En al die helazen in mijn inbox, ik ben er soms nog blij mee ook. Omdat er tenminste [Frusty] IEMAND te moeite neemt OM IETS TERUG TE STUREN!
Jahahaha, daar is capslock wel op z'n plaats, hoor! Want er zijn onvoorstelbaar veel bedrijven die nooit meer wat laten horen. Geen ontvangstbericht, geen we nemen uw brief in behandeling en uiteindelijk ook geen afwijzing. [/Frusty]
Waarom niet hè?! Sommigen zullen vast overspoeld worden met reacties, maar dan neem daar iemand voor aan (MIJ) om dat stukje externe kommunikaasie af te handelen.
Zucht.

Mijn dochter heeft een pony en mijn zoon een leuk shirtje.
Sinterklaas komt bijna aan in ons stadje en Roermond staat al een weekje of wat in de spotlights.
Ik vind Louis van Gaal sympathiek en JA/NEE ik ben al sinds de negentiger jaren donor.
Ik verlies steeds met Ruzzle van ene Slapboerke en gisteren luisterde ik zes keer achter elkaar naar Gangnam Style. Niet vrijwillig, I might add.

Ik wil graag een leuke baan met een echt salaris en een nieuwe columnplek.
En nu gaan we zingen.*