'Fuck' is ook een woord.

Omdat ik hedenmorgen weer op een belachelijk tijdstip op mijn werk was, vraag me niet waarom...oh, je vraagt wel waarom?

Nou leuk dat je het vraagt, het zit zo: ik werk dus tegenwoordig ook op woensdag. Zes jaar lang niet meer gedaan, maar nu, kinderen op school hè, dus ja, meer deelnemen aan de werkende maatschappij, dat bed uit, dat nest uit, de wereld in, de economie draaiende houden, je kent het wel.

Maar woensdag was mijn boodschappendag, waardoor nu elke dinsdagavond de koelkast zenuwachtig begint te trillen en de voorraadkastjes met hun kaakjes beginnen te klepperen, dú-hus, *haalt diep adem* begin ik op woensdag héél héél vroeg, ben dan ook héél vroeg klaar, ren dan naar de auto, stap er in, rijd naar de Alberto, ren daar naar binnen, gooi een karretje vol, ren er weer uit, word door een zenuwachtige cassière gedwongen terug te komen, want ik moet nog wel betalen, betaal, ren weer verder, rij naar huis, berg in alle hoeken en gaten de boodschappen op, haal het pak wc-papier van het dak van de auto, en als ik dan nét het laatste rijstpak op de plank heb gezet, is het tijd om mijn kinderen van school te halen om ze tosti's voor te schotelen en daarna met ze te schaken terwijl ik een half oog op één van mijn Worfeudpotjes houd waar Olivia dan af en toe op meekijkt en heeft geconstateerd dat 'fuck' een woord is, maar dat je, gezien haar moeders strenge gezicht, níet mag gebruiken.

Ontzettend dynamisch, hoor.

Maar goed. Dáárom dus nu alleen maar even een foto.

Want tijpen kan ik nog niet.

En op zondag kijk ik dus graag heel sereen over de Roer met mijn dochter als rugzakje.