Fluppehofje

Ik ben dus laatst achtendertig jaar geworden. Ik vind dat nogal een leeftijd.
'Hoe oud ben je nou geworden?' vroeg mijn vader aan de telefoon.
'Achtendertig vader', antwoordde ik zuchtend.
'ACHTENDÉRTIG??'
Zelfs mijn eigen verwekker was ervan in shock.
Maar à la, het is nu eenmaal zo.
En ik zit nog wel redelijk goed in't vel nu eigenlijk, maar tóch, tóch zie je het verval hier en daar intreden.
Zo maakte ik laatst voor Sanneke een foto van mijn bikini en zag tot mijn grote schrik een soort lubberend velletje onder mijn kin hangen. Los nekvel.
Gódzijdank nog geen perkamenten decolleté, maar daar moet ik wel voor uitkijken.
De zonnebrandcrème van de kinderen (hóge factor) moet mij daarbij helpen.
En zo'n los velletje -ik zei laatst een Fluppehofje, zo heet namelijk een straat hier ergens in een dorp en ik vind dat zo'n vieze naam. Fluppehofje. Dat klinkt als het binnenste van een mossel. Zo'n flupje. - heb ik ook bij mij oogleden.
Dat is niet meer strak en stevig, maar geeft tegenwoordig mee als ik oogschaduw op doe.
Het blijft even verbaasd omhoog staan om daarna weer zachtjes aan omlaag te zakken.
Akelig hoor.
Nu ik dus regelmatig fanatiek Insanity - Ik Insanity, hij Insanitied, wij Insanitieën - lig ik vaak in vreemde bijkans anatomisch onmogelijke houdingen op de huiskamervloer.
Het viel mij op dat bij de plankhouding mijn t-shirt altijd nogal bungelde in de buikarea.
Tót ik mijn t-shirt even omhoogtrok en vol afgrijzen staarde naar loshangend buikvlees! Niks shirt!
Loshangend buikvlees! Aka vetschort. Of Buikschort.
Nou allemaal rústig blijven!
Het is niet zo dat het ding over m'n venusheuvel hangt ofzo he. Zo is't ook niet.
Maar toch. Het was een angstaanjagende ervaring.
Ik wilde dit laatst tijdens een sushi-avond aan mijn vriendinnen demonstreren door op handen en voeten tussen de maki's en de tori kipvleu

Whatever!
Hittestress! Zomer! Zon! Warm! Puf!

oh. Ik werk. Bijzonder jammer.