Een nieuwe wereld

Mijn kinderen zijn licht verslaafd aan Stylisch Sprint.
(Kijk, met zo'n openingszin ga ik gewoon voorbij aan het feit dat ik al 10 dagen niets geschreven heb. Want daar kan ik toch geen andere reden dan good ol' lazyness voor bedenken.)
Dat komt natuurlijk een beetje door mijzelf want ik speel graag -incidenteel- een spelletje Wordfeud, Drawsome, Unblock Me, Angry Birds, Cover Orange,Cat Physics op mijn iPhone en het is dan nauwelijks te voorkomen dat er twee hoofdjes zich om mij heen verdrukken om mee te kunnen kijken.
Zo werd ik dan ook vanochtend gewekt met de woorden 'Mama! Heb je al een nieuwe wereld gekocht?'
Dat kan allemaal bij ons hè.
Een nieuwe wereld kopen.
Vind je deze niet leuk? Deze wereld van uit de pan rijzende benzineprijzen, verticale pinpassen, eeuwig slapende prinsen en waar een jongen met de naam Sterretje via de televisie een vriendin zoekt? Nee? Niet leuk?
Prima. Kopen we een andere. Kijk, hier zijn bomen lolly's, bergen zijn cupcakes en huizen zijn wafeltjes.
Da's leuker hè. Ja, veel leuker. Alleen het beste is goed genoeg, oogappeltjes van me.
Toevallig had ik dat gedaan ja, een andere wereld gekocht.
Want het knaagde een beetje aan me dat ik met dat spel steeds screaming like a girl in diepe gaten viel, terwijl mijn dochter keer op keer mijn record verbrak, met die kleine vlugge vingertjes van d'r.
Dat was overigens nadat ze, ondanks mijn poging tot valsspelerij, van me won met schaken. Tsk.
Dus zat ik de hele avond op de bank en rende de benen uit mijn lijf zodat ik 's ochtends trots aan mijn kinderen kon laten zien dat ik een nieuwe wereld had gekocht met mijn verzamelde coins.

....
U verliest de aandacht hè?
Snap ik.
DrawSomething dan? Ben ik ook best goed in.
Maar daar ga ik niet met al te veel bravoure over praten, kijk daarvoor maar bij de kleine kunstwerkjes van de Santenkraam.
Nu broed ik wel nog op een perfecte tekening van een 'wedgie'.
Als me díe gelukt is, stel ik hem hier tentoon. But don't hold your breath.
Goed. Nuf sed.
Anders krijg ik dadelijk nog het stempel 'gamer' en dat wil ik niet.
Oh trouwens. Mijn moeder heeft een Wii. Dat is óók vet cool hè.
Ze sms'te mij regelmatig haar bowlingscores door, maar inmiddels is haar slijmbeursontsteking weer gaan opspelen. Jaren geen last van gehad.
Vreemd.

Morgen staken de leraren van het basisonderwijs.
Nu heb ik wel even gemopperd over het feit dat ik voor deze dag dus mijn schaarse vrije uren moet verbrassen om mijn kinderen op te vangen. Maar hee, ik snap het wel, met die gekke plannen van die gekke minister, dus staak maar lekker. En bovendien is het mijn eigen vlees en bloed waar ik het voor doe, hè.
Dus.
Ik verbras mijn schaarse vrije uren wel hoor.
Ik sprokkel ze wel bij elkaar. Geen probleem. Totaal niet.
Nee echt niet. Serieus.
En onze school heeft ook nog voor een mooie daginvulling gezorgd, want morgen is de onderbouw welkom in het lokale Centrum voor de Kunsten om daar een theatervoorstelling te bekijken.
Gratis en voor niks.
Nou. Dat vind ik dan best toppie.

Dan sluit ik nu af met een liedje. Momenteel de favoriet van Tijl. Om de simpele reden 'dat hij ook jong is.'
Vandaar ook laatst zijn diepzinnige vraag waarna we elkaar minutenlang uitdrukkingsloos bleven aankijken.
'Nu ben ik jong hè? Maar hoe zie ik er écht uit?'
Hij hopend op een antwoord, ik koortsachtig een afleidingsmanoeuvre bedenkend. Iets met een lolly ofzo.

Edit: nou.
Dit is 'm geworden hoor.
De wedgie.
Geef toe. Hij's prachtig.