Serenity Spa - Ocean of Tranquility

(misschien moet je eerst even onderaan op het Youtube-linkje klikken, voor de juiste stemming tijdens het lezen.)

'Oooh, wat een heerlijke kamer! Zoiets zou ik thuis moeten hebben!' riep ik.
Ik had van de Kerstman een sauna slash beautytegoedbon gekregen en die ging ik gisteravond verzilveren.
Verhammammen eigenlijk. Dat is het Turkse verbrassen, zeg maar.
En hoe heerlijk ontspannen dat ook is, ik word er toch altijd een beetje ongemakkelijk van.
Ik liep achter een veel te mooi meisje aan die mij een schemerige ruimte in dirigeerde.
Er was een antracietkleurig aanrecht en dezelfde kleur tegels, er stonden kaarsjes in de hoek en er klonk zachte muziek. (precies zoals op onderstaand plaatje dus.) Ongetwijfeld de Nature's Spa Soothing Massage CD.
En omdat ik weet dat ik niet met kleren aan gemasseerd ga worden, begin ik elk bezoek aan een massagegedoe met een non-stop getater.
In een armzalige poging de aandacht af te leiden van het feit dat ik naakt ben.
Om te doen of ik daar héél okay mee ben. Héél okay. Oh zo okay.
Ja, nee, zo'n kamer thuis hebben, dát zou handig zijn. Goeie openingszin. Teken van intelligentie.
Want niet alleen stond dat aanrecht daar, wat op zich nog wel praktisch is in een huis, maar in het midden van de ruimte stond een grote stenen tafel.
Maatje slachtbank. Daar waar ik geofferd zou worden. Aan de Turkse goden.
Bana yardim!
'Goh, maar lekker.' zei ik en keek om me heen waar De Uitkleedplek was.
Bijvoorbeeld achter een Oosters kamerscherm ofzo.
Ik zag 3 haakjes in de muur en een krukje en redeneerde dat dat de plek moest zijn.
'Ehm. Wat hou ik aan?' vroeg ik.
'Niks', zei het te mooie meisje. 'Een bikinibroekje als je dat prettig vindt, maar het hoeft niet.'
Nu wilde het toeval dat ik een bikinibroekje in mijn miniscule handtasje had zitten, já, 't is ongelooflijk!
Maar ik vatte de 'als je dat prettig vindt' eigenlijk op als de 'als je heel preuts bent', dus die propte ik maar tersluiks terug tussen mijn iPhone en mijn pakje West-van-6,50.
Want kom kom, preuts? Ik? Nee nee. Kuch.
Ik begon me luid pratend over Gód knows what uit te kleden. Ik was wat ziekig ja, en ik had me de héle dag verheugd op deze massage, en nou nou, ja, zéker, even ontspannen ja. Precies. Dus. En hoe moest ik gaan liggen? Nu ik hier zo blootjenaakt stond? En jij volledig aangekleed? Beschermd door hagelwit textiel?
Op mijn buik? Ja, goed.
Omdat ik niet de grootste ben (...) en de slachtbank wel een metertje hoog, klauterde ik op m'n charmantst op dat ding.
Naakt en charmant klauteren gaan niet samen, maar afijn, ik lag.
De stenen tafel, waarvan ik aanvankelijk dacht dat ie van leer was, was warm en eigenlijk best aangenaam om op te liggen.
Het meisje begon me met een douchekop te besproeien en begon me daarna te scrubben.
Dat voelde heel fijn.
Als je het gevoel dat je benen vastgeklemd zitten tussen twee spijkerbedden tenminste als fijn ervaart.
Maar ik zei geen au hè. Want behalve niet preuts ben ik ook niet kleinzerig.
Toen ze echter bij mijn voetzolen kwam, en ik me bij mijn rechtervoet nog had weten in te houden, proestte ik bij de linker toch even 'ghehe, dat kietelt'.
Maar wel op een heel ontspannen manier, hoor, maak je geen zorgen.
Na het scrubben werd ik weer afgespoeld en daarna ingezeept, met dikke zeepvlokken die aanvoelden als slagroom.
(Kun je thuis trouwens ook heel goed doen. Flink wat Dove op een washandje, even in het water en dan het washandje als een plastic zakje opblazen.)
Na het inzepen en masseren volgde weer afspoelen en daarna inoliën en weer afspoelen en daarna moet ik me omdraaien voor een gezichtsmasker.
Omdraaien. Ingeölied omdraaien. Ingeölied naakt omdraaien.
Deed ik ook niet moeilijk over en ik draaide me op mijn rug waarbij ik bijna als een heet klontje boter in een pan van die tafel glibberde.
Er werd een grote zwarte handdoek over mijn lijf gelegd en ik kreeg mijn gezichtsmasker.
Inmiddels had ik geen gevoel meer in mijn rechterarm en kon mijn hoofd alleen nog naar links kijken, maar dat kwam niet zo heel slecht uit, want ook aan de linkerkant van het plafond waren de prachtigste sterretjes te zien. Zelfs een rustgevend plafond, mensen, het gaat om de details!
Nah gut. Het heerlijkste is eigenlijk als ze dan met een warm nat doekje je gezicht weer schoonmaken maar  toen was het ook opeens afgelopen.
Mocht ik van de slachtbank stappen. Wat in mijn geval, vanwege dat tekort aan centimeters, dus gepaard ging met een hupsje. Eraf stáppen is geen optie.
Toen kleedde ik me weer aan, deed mijn best om niet over cows and calfs te gaan ouwehoeren, wat lukte en ging toen óók nog even onder de zonnebank.
Als ik toch bezig was, hè, precies!

Al met al. Lekker hoor.
Relaxing. Nee echt.