'What's another year.'

(Vanochtend schalde Johnny Logan's What's another year uit onze Radio 2-werkradio.
Die zijn namelijk hélemaal into het songfestival. Leuk. Zo word je nog eens ge..eh-trakteerd op Frizzle Sizzle....)

Met een blik op de kalender realiseerde ik me plotseling dat Mijn Grote Verre Enorm Spannende Solo Reis bijna een jaar geleden is.
Veertien mei 2010.
Het lijkt alweer zó lang geleden en zo ver weg.
Nu is een jaar ook best lang en Indonesië ook best ver weg, dus dat gevoel klopt wel een beetje.
Ik kan me soms bijna niet voorstellen dat ik het werkelijk gedaan en meegemaakt heb.
Ik baal er wel een beetje van dat zo'n ervaring binnen een jaar in een vage herinnering verandert.
Een mooie herinnering, dat wel.
Die ik graag bij tijd en wijle eens nalees.
En ook navertel. Al was het maar om de reactie van -meestal een moeder- te peilen.
Zo hing ik laatst aan een denkbeeldig schavot toen ik vertelde alleen op reis te zijn geweest.
'Hoe bedoel je alleen?' Nou, alleen alleen.
En ik zag haar denken: Ontaard! Brandstapel! Jeanne d'Arc!
Hahaha! En: tsssss.

Nu mijn oud-collega Debbie haar baan heeft opgezegd en in juni voor een half jaar naar Donesië* vertrekt, hunker ik stiekem enorm terug naar die luttele 10 dagen.
Nou. Niet echt stiekem. Want ik roep nogal luid elke keer dat ik haar spreek DAT IK ZÓ ONTZETTEND JALOERS BEN!
En ik mail haar in capslock.
Ze gaat daar aan het werk voor haar eigen stagebureautje dat weer nauw verbonden is met Stichting Lombok Care dat dan weer geweldige nuttige projecten opzet, zoals het opknappen van bouwvallige weeshuizen en dergelijke.
Dus niet alleen is ze dadelijk daar in dat prachtige land; ze is óók nog eens enorm zínvol bezig!
Daar bij al die vriendelijke mensen, de prachtige natuur en heerlijke geuren.
De trut.
Oh! Maar zinvol ben ik natuurlijk ook.
Van grote betekenis voor familie, vrienden en de afname van Martini Bianco in de lokale bar-dancing, maar da's tóch anders hè.
Maar goed.
Ik ga nog wel eens terug. Binnenkort. Of over een hele tijd. Alleen. Of niet alleen.

Tot die tijd geniet ik nog na.

Want zo'n herinnering is wel lekker lang houdbaar.